Zoeken
Sluit dit zoekvak.

Zes maanden naar Amerika…mag dat zomaar?

Om het maar even over de minder leuke kanten van de voorbereiding voor een PCT-avontuur te hebben; hoe zit het met het papierwerk?

De PCT neemt gemiddeld vijf à zes maanden tijd in beslag. Met een visa waiver (ESTA) mag je maximaal 90 dagen achtereen in Amerika blijven, al kan de douanebeambte aan de grens ook een chagrijnige bui hebben en besluiten dat je maar een week mag blijven.

Om langer in Amerika te mogen blijven, moet je dus een visum aanvragen.

Voor de PCT heb je een zgn. B2-visum nodig.

Andere opties

Nu zijn er mensen die het risico nemen om na 90 dagen een korte vakantie te nemen buiten Amerika en daarna weer terug te vliegen naar Amerika voor een nieuwe 90 dagen, maar officieel mag dat niet, dus is dat een risicovolle strategie. Ik heb gehoord dat er mensen mee weg zijn gekomen, maar wil je het liever op safe spelen, dan heb je een B2-visum nodig.

Hiermee mag je per bezoek tot 180 dagen aaneengesloten in de VS verblijven, en het is 10 jaar geldig. Als je de PCT niet in één keer uit kunt lopen zou je dus ook nog een ander jaar terug kunnen komen om het nogmaals te proberen.

Maar een B2 visum bemachtigen, dat kost tijd… En geld…En een hoop papier.

Papierwinkel

Allereerst vul je online een DS-160 formulier in. Ga hier echt maar even voor zitten, want ze willen alles van je weten. En raffel het niet af, want eenmaal ingediend kun je het niet meer wijzigen, dus een fout kan betekenen dat je opnieuw een DS-160 formulier moet invullen en dat je opnieuw je ‘application fee’ van ongeveer 160 USD moet betalen (non-refundable, uiteraard)

Ter illustratie, een paar van de dingen die ze van je willen weten: 

  • Alle keren (met data) die je ooit in de VS bent geweest
  • Alle landen waar je in de afgelopen 5 jaar naartoe bent gereisd 
  • Alle werkgevers waar je de afgelopen 5 jaar voor hebt gewerkt (met, indien van toepassing, de namen van de managers waar je aan rapporteerde)
  • Al je social media-accounts
  • Of je familieleden in de VS hebt – De naam en het adres van een contactpersoon in de VS. 

Deze laatste is verplicht, je kunt het veld niet openlaten, dus als je niemand daar kent; succes ermee. Ook hier heb ik mensen gehoord die een naam van een hotel of een bedrijf hebben ingevuld, maar dat vond ik toch een riskante strategie.

Veel hoopvolle hikers gebruiken de naam en adresgegevens van zgn. ‘trail angels’; mensen die hikers op allerlei manieren helpen met het volbrengen van hun tocht. (Over trail angels later ongetwijfeld meer…)

Als je de DS-160 hebt ingediend (inclusief digitale pasfoto die aan de Amerikaanse eisen voldoet) en je de betaling hebt overgemaakt krijg je een bevestiging. Bewaar deze goed, want deze moet je meenemen naar het consulaat als je een afspraak hebt.

Je afspraak inplannen

En nu we het toch over afspraken hebben: dat is je volgende stap. 

Maak zo snel mogelijk een afspraak op het consulaat. Dit was voor mij nog het spannendste deel, want door corona was het consulaat een hele tijd gesloten geweest en liepen ze erg achter. Er waren dus een HELEBOEL mensen die een afspraak wilden, en niet genoeg mensen op het consulaat om al die afspraken te verwerken.

In eerste instantie waren er geen beschikbare afspraken voor toeristenvisums. Toen kwam er in juli een plekje vrij voor maart, wat heel misschien nog net op tijd zou zijn voor een PCT start in april.

Blijdschap alom…tot alle afspraken zonder verdere uitleg uit het systeem werden geannuleerd en er wederom niks meer beschikbaar was.

Een paar zenuwslopende weken later; ineens weer data in het online portaal! Gelukkig kun je met je DS-160 gegevens zo vaak je wilt inloggen en je afspraak wijzigen, en zo kwam ik na talloze wijzigingen en vrijkomende afspraken dan eindelijk in december op het consulaat in Amsterdam terecht.

Naar het consulaat

Neem niks mee naar het consulaat wat je niet nodig hebt voor de aanvraag, is mijn advies. Laptops mogen NIET mee naar binnen, en ook andere elektronische appraten niet, op je telefoon na.

Neem je ze toch mee, dan word je gewoon weggestuurd om ze ergens anders (niet op het consulaat) in een kluisje te gaan stoppen. Het overkwam twee mensen voor me in de rij. Ik was gelukkig van tevoren gewaarschuwd.

De bewaking is streng. Als je ooit een Amerikaanse grens bent overgestoken herken je de ‘do-NOT-fuck-with-me’ blik vast wel. Grapjes worden niet gewaardeerd, bewaar die maar voor nadat je je visum hebt. Ik was gelukkig alweer van tevoren gewaarschuwd.

Na de veiligheidscheck mag je doorlopen en binnen melden bij de balie, waar ze je wat vragen stellen en je wat documentatie mag afgeven die je aanvraag ondersteunt.  Dan zitten, duimendraaien, naar de klok staren en wachten tot je naam wordt geroepen.

Eindelijk aan de beurt! Een vriendelijke dame vraagt me wat ik ga doen, hoelang ik in de VS wil blijven, hoe ik dat ga betalen en of ik van plan ben om terug te komen en mijn baan weer op ga pakken. Ik vertel het haar, maar ze vraagt niet naar bewijzen, hoewel ik een hele dikke map bij me heb met papieren. Dan vraagt ze me nog wat over de PCT zelf, maar ook daarover kan ik inmiddels al dagen aan een stuk vertellen, dus ze lijkt tevreden en na enkele minuten sta ik alweer in de gang met goedkeuring, mijn visum komt eraan! De voorbereiding gaat nu echt serieus van start!

*disclaimer: deze tekst heeft betrekking op de omstandigheden zoals die eind 2021 golden, het kan altijd veranderen, dus vertrouw hier niet blindelings op en check altijd de huidige situatie!

4 reacties op “Zes maanden naar Amerika…mag dat zomaar?”

  1. Mark van ‘t Hof avatar
    Mark van ‘t Hof

    Een vragenreeks die wellicht hier (de voorbereiding) het beste past: over geld.

    Wat voor budget moet je reserveren voor je wandeling tussen start- en eindpunt?

    Kan in de afgelegen plaatsen met betaalpas of creditcard worden betaald? Hoeveel contant geld onderweg is nuttig om bij je te hebben? Is onderweg gelegenheid om via ATM-machines contant geld op te nemen? Welke betaalpassen die we in Nederland gewend zijn kun je daar gebruiken?

    1. Lies avatar

      Hoi Mark,

      Het hangt er heel erg van af hoe gemakkelijk je het jezelf wilt maken op de trail. Toen ik begon werd een budget van 1000 euro per maand aangeraden, maar al terwijl wij liepen, gingen alle prijzen significant omhoog door inflatie. Alles werd snel duurder, van eten tot hotels.
      Daardoor ben ik uiteindelijk meer richting de 1500 tot 2000 euro per maand gestegen.
      Het kan zeker ook goedkoper, maar ik had er heel lang voor gespaard, en de luxe van een hotelkamer (wel gedeeld met anderen), uit eten en alles bestellen wat je wilt, en een echt bed in town, vond ik belangrijker als vorm van beloning voor mezelf dan om alles zo goedkoop mogelijk te doen.

      Ik heb bijna alles met creditcard betaald. Je kunt zeker zo goed als overal betalen met Visa of Mastercard. Diner’s Club haast nergens. Ik nam wel altijd een klein bedrag mee in contanten om donaties aan trail angels te kunnen doen, of mensen wat benzinegeld aan te kunnen bieden als we een lift kregen. Vaak nemen ze dat niet eens aan, maar ik wilde wel de mogelijkheid hebben. Er zijn niet vaak ATM’s op de wat afgelegener plekken, maar in de wat grotere plekken wel. Als je met je Nederlandse bankpas ergens geld wilt opnemen, moet je naar het logo kijken dat op je pas staat (Mastercard of Vpay meestal), en controleren of dat logo ook op de geldautomaat staat. Niet overal het geval. Zorg er in ieder geval voor dat ‘pinnen buiten Europa’ is geactiveerd!

      Maar over het algemeen zou ik zeker niet zonder creditcard daarheen gaan. Ook voor het vooruit boeken van accommodatie zijn die onmisbaar, en mocht er iets met je gebeuren, dan kan je de kaart ook als garantie afgeven aan ziekenhuizen, waar ze anders misschien geen zorg verlenen als ze onbekend zijn met je reisverzekering.

  2. Fenna avatar

    Hoi Lies,

    Ik vroeg me af hoe lang je moest wachten na je interview totdat je je paspoort terug kreeg? Ik wil zelf de PCT lopen volgend jaar, maar omdat ik ga zeilen en de Nederlandse wachttijd zo lang is, is mijn interview een paar dagen voor vertrek. Ik vroeg me af of ik het zekere voor het onzekere moet nemen en m’n afspraak in Berlijn maken, waar ik eigenlijk het geld niet voor wil/kan uitgeven.

    Liefs Fenna

    1. Lies avatar

      Hoi Fenna,

      Leuke plannen! Ik weet niet meer precies hoe lang het duurde voor ik mijn paspoort terugkreeg, maar het was zeker langer dan een paar dagen! Let wel, dit was in 2021, net na covid, dus er was een grote achterstand op de ambassade. Het zou dus kunnen dat het nu sneller gaat, maar ik zou er niet op rekenen.
      Wat ik wel aan zou raden, is om te proberen een eerdere afspraak op de ambassade te krijgen. Omdat er nu geen eerdere plekken zijn, wil niet zeggen dat dat zo blijft. Als mensen hun afspraak afzeggen, komt die plek vrij in het systeem. Ik (en meerdere anderen) hebben zo onze afspraak echt maanden kunnen vervroegen!
      Het helpt hierbij als je hiervoor met anderen samen kan werken. Ik zat in een appgroep met mensen die allemaal wanneer ze tijd hadden, het systeem checkten en dan de anderen waarschuwden als er meer plekken vrijkwamen.
      Mocht je je willen aansluiten bij de groep die volgend jaar wil gaan, stuur me dan een email via de site of een berichtje via social media, dan kan ik je in contact brengen.

      Alvast heel veel plezier!

      Lies

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *